หนีม็อบเข้าเมือง? 3

     12 มกราคม 2557
            วันนี้ได้มีโอกาสช่วยพี่ของเพื่อนทำงาน คือ พี่เค้ารับครีมยี่ห้อหนึ่งมาขาย เพื่อตีตลาดนักศึกษาในมอจึงต้องมีการโปรโมท งานวันนี้ที่พอจะช่วยได้คือ เย็บแผนที่กับใบโปรชัวร์แล้วเอาใบโปรชัวร์ไปแจกที่ตลาดพลาซ่า ไอ้ตอนเย็บโปรชัวร์เนี้ยไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ไอ้ตอนแจกใบโปรชัวร์เนี้ยสิ ครั้งแรกในชีวิตเลย ไม่เคยต้องทำอะไรแบบมาก่อน พอได้ทำแล้วก็เข้าใจถึงหัวอกของคนที่ทำงานแบบนี้เลย ต้องยืนยิ้มเพื่อให้ลูกค้าที่รับโปรชัวร์มองสินค้าในแง่ดี ต้องโดนเมิน หรือแม้แต่เจอคนทำหน้าอารมณ์เสียใส่ ก็เป็นประสบการณ์ใหม่ๆที่ได้รับในวันนี้
          ตอนเย็น พี่สาวใช้ให้เอาแผนที่ร้านไปถ่ายเอกสารให้ เจอพี่ร้านถ่ายเอกสารที่เป็นมิตรมากๆ ได้มีโอกาสพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ในด้านการเรียนกับพี่เค้า พี่เค้าเล่าให้ฟังว่าตอนนี้พี่กำลังเรียนอยู่ที่ ม.รังสิต เนี้ยแหละ แต่ว่าก่อนหน้าเนี้ยพี่เค้าจบจากบางมด จบแบบกระท่อนกระแท่น จบแบบพอเอาให้จบเหอะ แล้วพี่ก็มาต่อนิเทศที่นี่ พี่มาเรียนที่นี่ก็เห็นความแตกต่างของมหาวิทยาลัยรัฐฯ กับ มหาวิทยาลัยเอกชนได้อย่างชัดเจน เด็กปี1ของเอกชนจะมีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่ารัฐ เด็กที่เรียนเอกชนจะไม่จำเป็นต้องเข้าร่วมกิจกรรมหากไม่ต้องการก็เลยทำให้สามารถเรียนในสิ่งที่สนใจได้อย่างเต็มที่ ต่างกับรัฐที่ต้องเข้าร่วมกิจกรรมไม่เช่นนั้นจะเรียนไม่จบ ในด้านของความสนิทสนมก็ต้องบอกว่ารัฐมีความสนิทกับเพื่อนมากกว่าเอกชน หากเรียนเอกชนก็จะสามารถจบได้โดยไม่คบเพื่อนเลยสักคนซึ่งต่างจากรัฐบาลที่จำเป็นต้องทำงานเป็นกลุ่มอยู่เรื่อยๆทำให้ถือเป็นการบังคับให้คบเพื่อนไปกลายๆ แล้วก็อีกเรื่องที่พี่กังวลมากตอนที่จะเรียนใหม่คือการโดนมองแปลกๆจากสังคมเพราะตัวเองเป็นเด็กซิ่ว แต่พอมาเรียนกลับกลายเป็นว่าไม่มีปัญหานั้นเกิดขึ้นเลย ไม่มีใครที่สนใจเราด้วยซ้ำไป
          เพราะวันนี้ได้มีโอกาสทำงานหลายอย่างมากๆ วันนี้ถือว่าเป็นอีกวันที่คุ้ม ได้ประสบการใหม่ๆที่ไม่เคยทำมาก่อน ได้ความรู้ใหม่ๆที่ต่างจากความเชื่อเดิมๆที่เคยมีมา ได้ของอร่อยๆที่พี่สาวซื้อมาให้กิน มีความสุขจัง ^_________^

หนีม็อบเข้าเมือง? 2

วันที่ 11 มกราคม 2557
      สวัสดีวันเด็กแห่งชาติ วันนี้เป็นวันๆนึงที่ผ่านไป ไหนๆก็มาอยู่ถึงย่าน ม.รังสิต ก็ต้องออกไปเดินสำรวจซักหน่อยแล้ว พี่สาวของเพื่อนจะออกไปทำธุระข้างนอก เรากับเพื่อนก็เลยขอติดสอยห้อยตามไปด้วย พี่สาวพาเราทั้งคู่ขับรถชมไปรอบๆด้านนอกมอแล้วก็พาไปตลาดเล็กๆที่วัดอีกด้วย เป็นประสบการณ์ใหม่ๆอีกขั้น นานแล้วที่ไม่ได้มาที่แบบนี้ สนุกจัง > w <
     รู้สึกเกรงใจพี่เค้าที่มาอยู่ร้านเค้าแบบนี้ แต่ว่าพี่เค้าก็ไม่ยอมให้ช่วยงานอะไรเลย ได้แต่ช่วยเรื่องเล็กๆน้อยๆเท่านั้น อีกอย่างพี่เค้าก็เลี้ยงดูเราดีเหลือเกิน ก็เลยพยายามเต็มที่เมื่อได้มีโอกาสช่วยงานที่ร้าน เย้!

หนีม็อบเข้าเมือง? 1

  เพราะว่าจะมีการชุมนุมและปิดกรุงเทพฯกันในวันที่ 13 มกราคม 2557  มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒก็เลยประกาศหยุดในวันที่ 13-14 มกราคม 2557
                                               
                                                                           แล้ว
                                                                         
                                                               หยุด 4 วัน จะทำอะไร

                                                                           หุหุ

     เพราะว่าหยุดตั้งสี่วันไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี ก็เลยปิ้งไอเดียที่ว่า "ไปหาที่นอนใหม่" พอดีกับมีเพื่อนคนนึงชวนไปนอนที่ร้านพี่แถว ม.รังสิต เอาวะไหนๆก็ว่างแล้ว ไปเปิดหูเปิดตามั่ง
          มาถึงร้านพี่ซะที(ลืมบอกไปว่าเป็นร้านซักรีด) เหนื่อยมากกับการเดินทาง แต่ก็ตื่นเต้นมากกว่า ที่นี่มีทุกอย่างที่เคยคิดว่ามหาวิทยาลัยควรจะมี ร้านเสื้อผ้าถูกๆแต่ดูดี ร้านเครื่องสำอาง ร้านวัตสัน ร้านkamart ร้านของกินมากมาย แค่คิดก็รู้สึกเศร้าแล้ว ที่มศวมีอะไรมั่งอ่ะ ออกตะ? ร้านเฟรชมาร์ท? พลาซ่า? T^T แค่คิดก็น้ำจะไหลแล้วอ่ะ ถ้าเป็นที่ประสานมิตรก็คงจะมีอะไรแบบนี้เยอะแยะเลยสินะ อยากให้องครักษ์มีอะไรแบบนี้มั่งง่ะ (แล้วตูจะดราม่าทำไมฟระเนี้ย)
     พอเจอหน้า พี่ก็ใช้ให้ไปฝากตังในมอให้หน่อย ดีเลยจะได้ไปแอบส่องว่ามหาลัยเค้ามีอะไรที่ต่างจากเรามั่ง พอไปถึงก็ตามคาดจ้ะ การตกแต่งที่สวยงาม มีการประดับประดาไฟ มีมุมนั่งเล่นพักผ่อนหย่อนใจ ที่นี่มันสวรรค์ชัดๆ
         ถ้าท่านอธิการได้เข้ามาอ่านแล้วเห็นข้อความนี้ ได้โปรดเถอะค่ะ ไม่ต้องหรูหราไฮโซเหมือนประสานมิตรก็ได้ แต่ช่วยทำที่นี่ให้ดีๆหน่อยได้ป่าว ต้นม้งต้นไม่ปลูกงามๆให้เต็มมอหน่อยเถอะค่ะ กราบบบบ

ซุ้มที่เค้าตกแต่งเอาไว้ที่มุมเล็กๆมุมนึง เสียดายที่รีบก็เลยได้ถ่ายมาแค่รูปเดียว