บล็อกนี้เมื่อก่อนถูกใช้ในการรายงานชีวิตในการเรียนซัมเมอร์ที่ขอนแก่น แต่ตอนนี้จขกท.เข้ามหาลัยแล้วจ้าาาาา และกำลังจะเป็นนิสิตตัวน้อยๆของ มศว เด้อออออออ ชีวิตต่อไปจะเป็นอย่างไรนะ ติดตามกันโลดดดดดดด
9/5/55
-_-
ฉันเกลียดการหลับตา ทุกครั้งที่หลับตาฉันทั้งๆที่สมองยังว่างเปล่า ฉันมักจะมองเห็นห้องที่ว่างเปล่า ทุ่งหญ้าโล่งๆ ทุกอย่างเป็นสีขาว มันน่ากลัวและเงียบเหงา แต่ในอีกวินาทีต่อมา ทุกอย่างก็จะกลายเป็นลายเส้นที่ยุ่งเหยิงแล้วทุกอย่างก็เริ่มมืดลง เคยลองค้นหาวิธีมากมายที่จะให้เลิกอาการแบบนี้ จนวันนึงก็ได้รู้จักกับการสะกดจิตตัวเอง ตอนนั้นจินตนาการว่ากำลังเดินลงบันไดพอเดินลงบันไดก็มองเห็นห้องสีขาวที่ว่างเปล่าแล้วก็เห็นผู้ชายคนนึงยืนอยู่ตรงมุมห้อง ฉันก็เลยเดินไปหาเค้าแต่พอเดินไปใกล้ๆแล้วเค้าหันหน้ามาก็กลายเป็นหน้าเละๆ น่ากลัวมาก ฉันลืมตาขึ้นก่อนที่จะถอนการสะกดจิต ต่อจากนั้นมาฉันก็เป็นไข้ต่ำๆ ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แล้วก็ไม่อยากเป็นแบบนี้อีกต่อไป
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น